İşçi Bayramı – 1 Mayıs
Yoldaşlar! Yaşam koşullarımıza dikkatle bakalım; günlerimizi geçirdiğimiz çevreyi gözlemleyelim. Ne görüyoruz? Çok çalışıyoruz; sınırsız zenginlik, altın ve zengin kumaşlar, brokar ve kadife yaratıyoruz; toprağın derinliklerinden demir ve kömür çıkarıyoruz; makineler, gemiler, kaleler, demiryolları inşa ediyoruz. Dünyanın tüm zenginliği bizim ellerimizle yaratılıyor, bizim terimiz ve kanımızla elde ediliyor. Peki emeğimizin karşılığını nasıl alıyoruz? her durumda günlük ekmeğimizin peşinde koşmamalıyız. Ama hepimiz çok iyi biliyoruz ki, ücretlerimiz ancak çıplak bir yaşam için yeterli. Patronlarımız ücret oranlarını düşürüyor, bizi fazla mesaiye zorluyor, haksız yere ceza kesiyor. Kısacası, bize her türlü baskıyı uyguluyorlar ve memnuniyetsizliğimiz söz konusu olduğunda da bizi derhal işten çıkarıyorlar. Korunmak için başvurduğumuz kişilerin patronlarımızın dostları ve uşakları olduğunu tekrar tekrar keşfediyoruz. Biz işçiler cehalet içinde bırakılıyoruz, koşullarımızı iyileştirmek için mücadele etmeyi öğrenmeyelim diye eğitimden mahrum bırakılıyoruz. Bizi esaret altında tutuyorlar, en ufak bir bahaneyle işimize son veriyorlar, baskıya karşı direniş gösteren herkesi tutuklayıp sürgüne gönderiyorlar, mücadele etmemizi yasaklıyorlar. Cehalet ve esaret – bunlar kapitalistlerin ve her zaman onların hizmetinde olan Hükümetin bizi tabi kıldığı araçlardır.
Koşullarımızı iyileştirmek, ücretlerimizi yükseltmek, iş günümüzü kısaltmak, kendimizi kötü muameleden korumak, akıllı ve yararlı kitaplar okumak için hangi araçlara sahibiz Herkes bize karşı – patronlar (çünkü biz ne kadar kötü durumda olursak, onlar o kadar iyi yaşarlar) ve onların tüm uşakları, kapitalistlerin lütfuyla yaşayan ve onların emriyle bizi cehalet ve boyunduruk altında tutan herkes. Yardım için kimseye bakamayız; yalnızca kendimize güvenebiliriz. Gücümüz birliktedir; kurtuluşumuz sömürücülerimize karşı birleşik, kararlı ve enerjik direniştedir. Gücümüzün nerede yattığını uzun zamandır anladılar ve bizi bölmek için her türlü yolu denediler ve biz işçilerin ortak çıkarları olduğunu anlamamıza izin vermediler. Ücretleri kestiler, herkesin ücretini aynı anda değil, teker teker kestiler. Başımıza ustabaşılar diktiler, parça başı çalışma getirdiler; ve biz işçilerin işimizde nasıl çalıştığımıza kendilerince dalga geçerek ücretlerimizi azar azar düşürdüler. Ama bu dönüşü olmayan uzun bir yoldur. Tahammülün de bir sınırı var. Geçtiğimiz yıl boyunca Rus işçiler patronlarına, kölece boyun eğmenin, karşılıksız emeğe aç kapitalistlerin küstahlığına boyun eğmeyen insanların kararlı cesaretine dönüşebileceğini gösterdiler.
Yaroslavl, Taikovo, Ivanovo-Voznesensk, Belostok, Vilna, Minsk, Kiev, Moskova ve diğer şehirlerde grevler patlak verdi. Grevlerin çoğu işçiler için başarıyla sonuçlandı, ancak başarısız grevler bile sadece görünüşte başarısızdır. Gerçekte patronları çok korkutur, büyük kayıplara uğratır ve yeni bir grev korkusuyla onları taviz vermeye zorlarlar. Fabrika müfettişleri de meşgul olmaya başlar ve kapitalistlerin gözlerindeki ışıltıyı fark ederler. Grev çağrısı yapan işçiler tarafından gözleri açılana kadar kördürler. Fabrika müfettişleri, Bay Tornton ya da Putilov fabrikasının hissedarları gibi nüfuzlu kişilerin fabrikalarındaki kötü yönetimi ne zaman fark ederler?
Petersburg’da da patronlar için sorun yarattık. Tornton fabrikasındaki dokumacıların, Laferm ve Lebedev fabrikalarındaki sigara işçilerinin, ayakkabı fabrikasındaki işçilerin grevi, Kenig ve Varonin fabrikalarındaki işçiler ve liman işçileri arasındaki ajitasyon ve son olarak Sestroretsk’teki son karışıklıklar, boyun eğen mağdurlar olmayı bıraktığımızı ve mücadeleye başladığımızı kanıtladı. Bilindiği gibi, pek çok fabrika ve atölyede çalışan işçiler, tüm suiistimalleri teşhir etmek, kötü yönetimi ortadan kaldırmak, vicdansız sömürücülerimizin küstah baskılarına karşı mücadele etmek ve onların iktidarından tam kurtuluşu sağlamak amacıyla “İşçi Sınıfının Kurtuluşu için Mücadele Birliği”ni örgütlemişlerdir. “Birlik”, patronların ve onların sadık uşaklarının gördüklerinde tir tir titredikleri bildiriler dağıtıyor. Onları korkutan broşürlerin kendisi değil, onlara defalarca gösterdiğimiz birleşik direnişimizin, kudretli gücümüzün sergilenmesi olasılığıdır. Biz Petersburg işçileri, “Birlik” üyeleri, diğer işçi arkadaşlarımızı da “Birliğimize” katılmaya ve işçileri kendi çıkarları için mücadele etmek üzere birleştiren bu büyük davayı ilerletmeye davet ediyoruz. Biz Rus işçiler için, kapitalistlerin ve Hükümetin bizi boyun eğdirmek için bağladıkları zincirleri kırmanın tam zamanıdır. Kardeşlerimizin, diğer ülkelerdeki işçilerin mücadelesine katılmamızın, onlarla birlikte üzerinde Dünya İşçileri, Birleşin! yazılı ortak bir bayrağın altında durmamızın tam zamanıdır.
Fransa, İngiltere, Almanya ve işçilerin güçlü sendikalarda birleştiği ve birçok hak kazandığı diğer ülkelerde, 19 Nisan (yurtdışında 1 Mayıs) [Ekim Devrimi’nden önce Rus takvimi Batı Avrupa takviminden 13 gün geriydi] genel İşçi bayramı olarak belirlenmiştir.
Havasız fabrikaları terk ederek, kentlerin ana caddeleri boyunca bando ve pankartlarla tek sıra halinde yürüyorlar; patronlara büyüyen güçlerinin tüm kudretini göstererek, bir önceki yıl patronlara karşı kazanılan zaferlerin anlatıldığı ve gelecekteki mücadele planlarının belirtildiği konuşmaların yapıldığı çok sayıda büyük toplantıda bir araya geliyorlar. Grev korkusuyla tek bir fabrika sahibi bile işçilere bu günde işe gelmedikleri için ceza kesmiyor. Bu günde işçiler patronlara başlıca taleplerini de hatırlatırlar: sekiz saatlik iş günü – 8 saat çalışma, 8 saat uyku ve 8 saat dinlenme. Diğer ülkelerdeki işçiler de artık bunu talep ediyor. Çok da uzun olmayan bir zaman önce, onlar da bizim gibi ihtiyaçlarını dile getirme hakkına sahip değillerdi. Onlar da yoksulluk altında ezilmişlerdi ve tıpkı bizim gibi birlikten yoksundular. Ancak onlar, kararlı mücadeleleri ve ağır fedakarlıklarıyla, işçi davasının sorunlarını birlikte tartışma hakkını kazandılar. Diğer ülkelerdeki kardeşlerimize, mücadelelerinin onları hızla arzu edilen zafere, ne efendilerin ne de kölelerin, ne işçilerin ne de kapitalistlerin olacağı, herkesin çalışacağı ve herkesin hayattan zevk alacağı zamana götürmesi için en iyi dileklerimizi gönderiyoruz.
Yoldaşlar! Eğer enerjik bir şekilde ve yürekten birleşmeye çalışırsak, güçlerimizi sağlam saflarda birleştirdikten sonra, ırk ya da inanç ayrımı yapmaksızın tüm ülkelerin işçilerinin tüm dünyanın kapitalistlerine karşı bu ortak mücadelesinde açıkça birleşebileceğimiz zaman çok uzak olmayacaktır. Ve güçlü kollarımız yükseklere kalkacak ve rezil esaret zincirleri parçalanacak. Rusya’nın işçileri ayağa kalkacak ve kapitalistler ile kapitalistlere her zaman gayretle hizmet eden ve yardım eden Hükümet dehşete kapılacak!
19 Nisan 1896. İşçi Sınıfının Kurtuluşu için Mücadele Birliği
Kaynak: İlk olarak 19 Nisan 1896 İşçi Sınıfının Kurtuluşu için Mücadele Birliği tarafından basılan bir broşür olarak yayınlandı. Çevrimiçi Versiyon: marxists.org 2000 , Lenin’s May Day Leaflet
