Bu yazının kaleme alındığı şu anda, Şikago’daki Cook County Hapishanesi’nde hiçbir kanıt olmaksızın idama mahkum edilmiş yedi kişi yatmaktadır. Birleşik Devletler Yüksek Mahkemesi’nden 11 Kasım’dan önce bir hata emri alınmazsa ya da Illinois Eyaleti Valisi General Oglesby, elinde bulunan merhamet ayrıcalığını kullanmazsa, Parsons, Fielden, Spies, Schwab, Fischer, Engel, Lingg, tüm kanıtların masum olduklarını gösterdiği bir suçtan dolayı o gün idam edileceklerdir.
İngiltere’de hukuk adına işlenen bu suça ilişkin duygular çoktan harekete geçmiştir. Bunun bilgiye dayalı bir duygu olabilmesi için, bu makalede davanın temel gerçeklerini veriyoruz, böylece Şikago’daki yargılananlarının davası için mücadele eden herhangi biri, isterse bu gerçeklerle donanmış olabilir. Bu makalede yer alan her ifadenin kesinlikle doğru olduğuna güvenilebilir. İfadeler duruşma ile ilgili olduğunda, New Yorker Volkszeitung’da yayınlanan duruşmanın günlük raporundan kelimesi kelimesine alınmıştır. Duruşma sırasında, öncesinde ve sonrasında Şikago’da meydana gelen diğer olaylarla ilgili ifadeler, ancak bu kentteki dikkatli ve sağduyulu gözlemcilerin tekrarlanan ve tekdüze ifadelerine dayanılarak verilmiştir. Hukuki konularda bilgi kaynağımız, sanıkların avukatı olan Yüzbaşı Black’tir. Davayla ilgili son gelişmeler konusunda New York Leader ve New Haven Workman’s Advocate otoritelerimizdir. Görevimize başlamadan önce, Anarşist olmadığımızı, ancak Anarşizme karşı olduğumuzu belirtmemizdeki tek gereklilik, Anarşizmin öğretilerine karşı duruşumuzun, mahkum edilenler için adalet isteme konusundaki konumumuzu güçlendirdiği gerçeğinde yatmaktadır.
Sekiz saatlik işgünü hareketi, tüm meselenin temelinde yatmaktadır. 1886 yılının başlarında Şikagolu işverenler, son zamanlarda on ya da on bir saatten daha uzun çalışmama ayrıcalığını çalışanlarının elinden almaya başlamışlardı. Patronların bu bildik oyununa karşı, 1886’nın ilk aylarında Şikago’da çok sayıda işçi toplantısı düzenlendi. Bu toplantılardan biri 4 Mayıs akşamı için Haymarket’te yapıldı. Anarşistler tarafından çağrılmıştı. Birkaç gün önce McCormick’in binasının önünde silahsız yedi kişinin Pinkerton dedektifleri tarafından öldürülmesi özel olarak protesto edilecekti. Anarşistlerin bu olaydan önceki konuşmaları “ses ve öfke” türündeydi. Bomba ve benzeri şeylerden bahsediliyordu.
Ne olduğunu anlamak için Pall Mall Gazette‘de daha önce yer alan açıklama özetlenebilir. Haymarket uzun, dikdörtgen bir açık alandır. Bir ucundan sağa ve sola doğru iki cadde uzanır ve bu caddeler dikdörtgenin karşıt taraflarında birbirlerine tam olarak bakarlar. Sol taraftaki sokakta polis karakolu vardır. Sokaktan sağa dönerseniz, sağ tarafta yirmi beş ya da otuz metre kadar aşağıda, büyük bir deponun yanından geçen dar, kör bir sokak vardır. Konuşmacıların 4 Mayıs 1886 akşamı üzerinde durdukları vagon bu deponun önüne yerleştirilmişti.
Toplantı sakin ve düzenliydi. Konuşmalar olağan siyasi türdendi. Bu iki noktada da tanıklık oybirliğiyle kabul edilmiştir ve buna sadece Anarşizme değil, işçi sınıfı hareketine de şiddetle karşı çıkan Şikago Belediye Başkanı Bay Harrison da dahildir. Tam toplantı dağılırken, polis silahlı olarak karakoldan çıktı, Haymarket’in karşı tarafındaki caddede bulunan küçük kalabalığın üzerine yürüdü, tıpkı Mitchelstown’daki polisin oradaki kalabalığın üzerine yürüdüğü gibi. Polisin bomba atılmadan önce ateş edip etmediği konusunda deliller çelişkilidir. Kanıtların dengesi ilk ateş edenlerin lehine görünmektedir. Bir bomba atılmıştır. Nereden atıldığına dair kanıtlar çelişkilidir. Bazı tanıklar ara sokaktan, diğerleri ise Haymarket’e birkaç metre yakın bir noktadan atıldığını söylemiştir. Kanıtların dengesi ikinci ifadenin lehinedir. Bombayı kimin attığına dair hiçbir kanıt sunulmamıştır. Sanıklardan hiçbiri doğrudan ya da dolaylı olarak bu olayla ilişkilendirilmemiştir. Şikago’da, her görüşten işçi arasında, tıpkı Listdoonvarna’daki Cullinan’ın silahlı saldırıyı planlaması gibi, bombanın bir polis ajanı tarafından atıldığına dair genel bir kanı vardı.
Eğer gerçek buysa, polis ajanı, Cullinan örneğinde olduğu gibi, kendisinden beklenenden fazlasını yapmıştır. Bu bomba atma eylemi sonucunda yedi polis ölmüş ve birçoğu da yaralanmıştır. Yedi kişinin idam cezasına çarptırıldığı ve sanki yaralıları telafi etmek için sekizinci kişinin on beş yıl hapis cezasına çarptırıldığı not edilecektir. Amerika’da bu sayısal düzenlemede tesadüfi bir şey görmeyi reddedenlerin sayısı hiç de az değildir.
Şikago, 4 Mayıs gecesi yaşanan olayların en acil sonucu olarak paniğe kapıldı ve bu panik büyük ölçüde tüm Amerika’ya yayıldı. Gazeteler neredeyse hep bir ağızdan adalet için değil intikam için yaygara kopardılar. Şikago’da çok sayıda insan herhangi bir arama emri olmaksızın tutuklandı. Bunlardan bazıları üç ya da dört ay hapiste tutulduktan sonra polis tarafından herhangi bir yargılama yapılmaksızın serbest bırakıldı. Birçok eve polis tarafından herhangi bir arama emri olmaksızın girildi. Tutuklanan çok sayıda kişi arasından sekiz kişi sonunda polis tarafından yargılanmak üzere seçildi. Atlantik’i “City of Chicago” ile birlikte geçerken, garip bir şekilde, bizi sanıkların suçluluğuna inananlardan (Reuter’in ve sıradan gazetelerin çarpıtılmış ifadelerine dayanarak) masumiyetlerine inananlara dönüştüren şey, bu davanın kayıtlarını okumaktı.
Duruşma, sakin ve adli bir soruşturmanın yapılabilmesi için 4 Mayıs olayına çok yakın bir zamanda gerçekleşti. Şehirde ve aslında tüm Amerika’da yaşanan öfke ve panik hala devam ediyordu.
Bu olay 4 Mayıs’taki olaylara çok yakın bir yerde gerçekleşmiştir. Şikago’da bu konudaki duyguları göz önünde bulundurarak mahkemenin yerinin değiştirilmesi için mahkemeye başvuruldu. Bir vatandaşı vurmaktan yargılanan dedektif Joy’un davasında da benzer bir başvuru, biz Amerika’dayken hemen kabul edildi. Anarşistlerin davasındaki temyiz başvurusu reddedildi.
Jürinin kalabalık olduğuna dair çok güçlü kanıtlar var. Çağrılan 1000 kişiden sadece 10’u işçi sınıfı mahallesi olan 14. bölgeden gelmiştir. Bu bölgenin nüfusu 130.000’dir ve Şikago’nun toplam nüfusu 503.304’tür. Bu on kişinin hepsi de polis karakolunun birkaç metre yakınında yaşayan kişilerdi.
Mahkumların avukatı tarafından itiraz edilen bir adam, duruşma başlamadan önce mahkumların suçlu olduğuna karar verdiğini itiraf etmiştir. Yargıç Gary itirazı reddetti ve adamın jüride görev almasına izin verdi.
Ryce, jüriyi bir araya getirme görevi olan mübaşirdi. E. A. Stevens, yeni bir duruşma için yapılan başvuru üzerine yeminli ifade vermiştir.
“Gezici bir satıcı olan E. V. Stevens’ın yeminli ifadesinde, Otis S. Favor’u iyi tanıdığını; Favor’un özel mübaşir Ryce ile yakın olduğunu bildiğini; Favor’un, Ryce’ın jüri üyelerini çağırmakla meşgul olduğu sırada, kendisinin ve başkalarının huzurunda Ryce’ın kendisine şu sözleri söylediğini duyduğunu belirtmektedir: ‘Bu davayı ben yönetiyorum ve ne yapacağımı biliyorum. Bu adamların asılacağı ölüm kadar kesin. Sanıkların itiraz etmek zorunda kalacakları ve itirazlarını boşa çıkaracakları adamları çağırıyorum.’ Sanıkların avukatı daha sonra Favor’un mahkemeye gelip açıkça ifade vermeyi reddettiğini ya da Mahkemenin emriyle buna zorlanmadıkça bunu yeminli ifadeyle yapmayı reddettiğini söyledi. Bu nedenle Mahkeme’den Favor’un ortaya çıkmasını sağlamak için bir mahkeme celbi çıkarmasını istediler…. Yargıç Gary: “Talebi reddediyorum.”
Favor mahkemeye gelmeye ve Stevens’ın bu yeminli ifadesini doğrulamaya ya da yalanlamaya isteksizdi. Savunma avukatı Yüzbaşı Black, Yargıç Gary’den Favor’un mahkemede hazır bulunması için mahkeme celbi çıkarmasını talep etmiştir. Yargıç Gary bu talebi reddetmiştir.
Davaya bakan yargıcın niteliği, yukarıda verilen bilgilerden yeterince anlaşılmaktadır. Bunlara Yargıç Gary’nin Eyalet Savcısı Grinnell’i ısrarla desteklemesi ve Yüzbaşı Black ile diğer savunma avukatlarına aynı ısrarla karşı çıkması da eklenebilir. Bay Grinnell’in polisin kan lekeli giysilerini delil olarak sunmasına izin vermiştir. Yüzbaşı Black buna itiraz edince, Yargıç Gary savcının “parçalanmış cesetlerini de getirebilirim” demesine izin verdi. Most’un bir eserinin delil olarak sunulmasına ve sanıklardan herhangi birinin bu kitabı gördüğüne dair hiçbir kanıt olmamasına ve Fielden ve Parsons adlı iki sanığın okuyamadığı bir dilde yazılmış olmasına rağmen, bu kitaptan uzun alıntıların mahkemede okunmasına izin vermiştir. Duruşma sona erdiğinde, kusursuz tanıkların ifadeleri üzerine Yargıç Gary mahkemenin dışında bekleyen karısının yanına giderek, “Her şey yolunda hanımefendi. Yedisi asılacak, biri on beş yıl. Her şey yolunda.”
Bay Grinnell’in davayı yürütme yöntemi daha önce söylenenlerden anlaşılmış olacaktır. Başka bir örnek olarak sadece bir sözünü eklememiz gerekiyor. Spies’ın evi polis tarafından herhangi bir arama emri olmaksızın kırılarak açıldığında, anahtarları alınmıştır. Duruşmada, kanıt olarak sunulduktan sonra, sahibi tarafından geri verilmesi için başvuruda bulunuldu. Bay Grinnell, “Onları bir daha asla istemeyecek,” dedi.
Adamların idama mahkum edilmesine neden olan kanıtlar, yargıç ve savcının görüşlerine uygundur. Polisin baş tanıkları Yüzbaşı Bonfield, Bay Seliger, Waller ve MacThompson’dı. Bu dört beyefendi hem kendileriyle hem de birbirleriyle çelişmişlerdir. Ve bu dört kişiden üçünün ifadeleri tatmin edici değildir. Yüzbaşı Bonfield, “Şu Sosyalist ve Anarşistlerden bin kadarını, lanet olası kadınları ve veletleri olmadan tek seferde bir araya getirebilseydim, kısa sürede işlerini bitirirdim” cümlesinin sahibi olarak ün salmıştır. Bu söz Haymarket toplantısından önce söylenmiştir.
Wilhelm Seliger, Gottfried Waller ve Gillmer, Eyaletin üç kanıt tanığı, lekelenmişlerdi. Seliger polis karakolunda yaşıyordu, polisle birçok görüşme yaptığını ve onlardan para aldığını itiraf etmişti. Her şeyi gören, Schnaubelt’i (asla yakalanmadı) bombayı atarken gören, Spies’ı bombayı ateşlerken gören, Fischer’ı Spies ve Schnaubelt ile birlikte gören Gillmer yarı serseriydi, işsizdi, hapishanede yaşıyordu ve ne soruşturmada ne de sonrasında günlerce gördüğü hiçbir şeyi anlatmadı. Sokaktaki adamların yapıları ve yüzleriyle ilgili her ayrıntıyı biliyordu ama yapılan konuşmalardan tek kelime bile bahsetmemişti. Bay Jansen ve Shea iki dedektifti. Jansen on altı aydır Anarşist örgütün üyesiydi, gizli toplantılara katılıyor, polise toplantı notlarını veriyor ve Anarşistlerin enerjisi düştüğünde onları kışkırtıyordu. Shea, Spies hapse girdikten sonra, içeriğini görmesine izin vermeden mahkuma suçlayıcı bir kağıt imzalatmaya çalıştığını itiraf etti.
Ticari bir gezgin ya da “davulcu” olduğunu söyleyen Malcolm Thompson, Spies ve Schwab arasında geçen ve “tabanca” ve “polis “ten söz edilen bir konuşmaya kulak misafiri olduğuna yemin etti ve şu soruyu sordu: “Bir (videlicet bir bomba) yeterli olacak mı?” Tek kelime Almanca anlamadığını itiraf etti ve Spies ile Schwab’ın birbirleriyle her zaman Almanca konuştukları kanıtlandı.
Bunlara karşı, ilk olarak kendi çelişkileri, ikinci olarak da bağımsız tanıklardan oluşan bir ordunun kanıtları gösterilebilir: Bunlar, Haymarket toplantısının barışçıl ve düzenli olduğunu, birçok kadının orada bulunduğunu ve kışkırtıcı konuşmalar yapılmadığını göstermiştir. Nitekim Freeman adında biri, Parsons, Fielden ve Spies’ı Gillmer’ın dediği gibi ara sokakta değil, vagonda görmüş; Parsons’ın yağmur yağdığı için toplantının ertelenmesini önerdiğini duymuş; Fielden’ın “Ben hazırım. Bir dakika bekleyin ve sonra gidelim” dediğini aktarmıştır.
76 yaşındaki Dr. James Taylor, bombanın ara sokağın yirmi metre uzağındaki bir noktadan atıldığı sırada ara sokaktaydı. Taylor’ın ifadeleri, polis müdahale edene kadar toplantının son derece sakin geçtiği konusunda özellikle açıktı.
Ancak Şikago Belediye Başkanı Bay Harrison’dan özellikle bahsetmek gerekir. Patlamadan yirmi dakika öncesine kadar toplantıda hazır bulunmuştur. Toplantı başlamadan önce Yüzbaşı Bonfeld ile barışçıl bir toplantı olmadığı takdirde toplantının dağıtılması gerektiği konusunda anlaşmıştı. Konuşmaların genel tonu öyle bir nitelikteydi ki, toplantıyı dağıtmak zorunda kalacağı bir noktaya ulaşılabileceğinden korkuyordu. Herhangi bir güç kullanma tehdidinde bulunulduğu anda bunu yapmaya kararlıydı. Parsons’ın siyasi bir nutuktan başka bir şey olmayan konuşmasını dinledi. Daha sonra polis karakoluna giderek polis şefi Yüzbaşı Bonfield ile görüştü ve ona konuşmanın çok uysal bir konuşma olduğunu, herhangi bir sorun çıkmayacağını ve adamlarının evlerine gitmelerinin daha iyi olacağını söyledi. Bunun üzerine Belediye Başkanı Harrison her şeyin yolunda gittiğini düşünerek karakoldan ve Haymarket’ten ayrıldı ve evine gitti. Belediye Başkanı’nın arkasını döndüğü anda Bonfield adamlarını kalabalığın üzerine sürdü.
Bu gibi kanıtlar karşısında jüri sanıkları suçlu bulmuştur. Yedi kişi idama mahkum edilirken, toplantıda hiç bulunmadığı kanıtlanan Neebe adlı bir kişi de on beş yıl kürek cezasına çarptırıldı. Duruşma ve kararın ardından, duruşma boyunca her gün mahkumiyet ve ölüm için yaygara koparan tüm şok edici baskıların en utanç verici şekilde ahlaksız olanı olan Şikago Tribune, “Şikago Anarşistleri asıyor” sözlerini veren gazete, korku hezeyanının ardından gelen sevinç sevinç sarhoşluğu içinde, 100.000 dolar bağışlanmasını ve jüriye görevlerini yerine getirdikleri için sunulmasını önerdi.
Hüküm Ağustos ayında verilmiştir. İnfaz için belirlenen tarih geçen yılın 3 Aralık günüdür. Yargılamanın yenilenmesi için ilk başvuru Yargıç Gary’nin huzurunda yapılmış ve kendisi tarafından reddedilmişti. Ancak Eylül, Ekim ve Kasım ayları boyunca halkın duygularında bir değişiklik meydana geldi. Anarşizmin öğretilerine tamamen karşı olan pek çok kadın ve erkeğin konuşmaları ve yazıları, Amerikan halkının adalet duygusuna yapılan sürekli çağrı, bir ulusun Mayıs olayları ve rezil gazete makaleleri tarafından içine sokulduğu mantıksız korku durumundan yavaş yavaş kurtulması, bunlar ve diğer şeyler etkili oldu. Kasım 1886’daki seçimlere gelindiğinde, kamuoyunun büyük bir bölümü yeni bir yargılama yapılmasını istiyordu. Ardından İşçi Partisi’nin seçimlerde elde ettiği başarının şimşeği çaktı. Şükran Günü’nde (25 Kasım) Şikago Anarşistlerinin yorulmak bilmez ve muhteşem avukatı Yüzbaşı Black, bir infazın geciktirilmesi ya da yürütmeyi durdurma kararı aldı.
Pratikte bu yürütmeyi durdurma kararı, konunun yeni bir yargılama başvurusu temelinde Illinois Eyaleti Yüksek Mahkemesi’ne sevk edilmesine izin verdi. Yürütmeyi durdurma kararı verilir verilmez kamuoyundaki heyecan yatıştı. Herkes adaletin yanlış tecelli ettiğini ve şimdi ilk kızgın paniğin sona erdiğini ve daha sakin bir yargılamanın hakim olduğunu, yeni bir yargılamanın yapılacağını ve adil bir yargılama olacağını düşünüyordu.
Bu yılın 18 Mart’ında dava Illinois Eyaleti Yüksek Mahkemesi’nin önüne gelmiştir. Mahkemenin kararı 20 Eylül’de verilmiştir. Mahkeme oybirliğiyle sanıkların aleyhine karar vermiş ve alt mahkemenin kararını onaylamıştır. On sekiz aydan fazla bir süredir cezaevinde bulunan bu kişilerin infaz tarihi 11 Kasım olarak belirlendi. Şikago Enquirer’dan yapılan bir alıntı, bu temyiz başvurusunda sanıklara nasıl davranıldığını gösterecektir. “Eyalet Yüksek Mahkemesi tarafından sunulan ‘görüşte’ temyizde dile getirilen hususların çoğu tamamen göz ardı edilmiştir. Ve hepsi bu kadar da değil. Dedektifler tarafından alt ‘mahkemede’ mahkumiyet elde etmek için üretilen kanıtlar üst mahkemeyi tatmin etmemiş ve sonuncusu görev bilinciyle eksik olanları tamamlamıştır. Sadık bir vatandaş için ne kadar inanılmaz görünse de, köşe yazarının ‘duruşmada’ verilen kanıtları tahrif ettiği doğrudur! Kayıtlarda hiçbir kanıtla desteklenmeyen hususlar varsayılmış; diğer tanıklıkların dikkati dağıtılmış ve saptırılmıştır; kısacası, Eyaletimizin Yüksek Mahkemesi sanıklar aleyhine tamamen yeni bir dava açmıştır; orijinal davanın ‘iyi olmadığı’ varsayılmaktadır.”
Amerika’da halkın heyecanı bir anda hararetlendi. İşçi sınıfı bu konuda ayaklanmış durumda. Anarşist, Sosyalist, Anarşizm karşıtı, Sosyalizm karşıtı herkes şaşkın, öfkeli ve tamamen tahrik olmuş durumda. Şikago dışında her yerde toplantılar düzenleniyor, bu adli cinayeti kınayan kararlar alınıyor. Gerici George’culardan en ileri sosyalistlere kadar her görüşten tanınmış işçi sınıfı insanları bu konuda cesaretle konuşuyorlar. Kapitalistler ve gazeteleri kadar onlar da bu kararın Amerika’da sermaye ile emek arasında başlayan ölümüne savaşta önemli bir darbe olduğunu kabul ediyorlar. Bridgeport Examiner, Texas Southwest, Kansas Critic gibi işçi sınıfından yana olmayan gazeteler, Cleveland Workman ya da Paterson Labour Standard gibi açıkça işçi gazetesi olan dergilerden daha az açık sözlü değiller.
Şikago’daki duygular çok yoğun. Ücretli işçiler arasında, mahkum edilenlerin halkın yaygarasına ve kapitalist basının çığlıklarına kurban edildiği düşünülüyor. Sermaye sınıf arasında, güvenliklerinin cezanın yerine getirilmesini gerektirdiği düşünülüyor. Herkes bunun artık bir Anarşizm sorunu değil, kitlelere karşı sınıflar sorunu olduğunu hissetmektedir. Hüküm bir sınıf hükmüdür; infaz da bir sınıf infazı olacaktır. Şikago kuşatma altında. Neebe 26 Eylül’de Cook County Gaol’den Joliet’e götürüldüğünde, onun götürülmesini “haber yapmak” için gelen çeşitli gazetelerin muhabirleri, protestolarına ve zorla direnmelerine rağmen, Neebe güvenli bir şekilde dışarı çıkarılıp tren istasyonuna götürülene kadar hapishanede kilitli tutuldular. Bayan Parsons, kocasının Amerikan halkına yaptığı çağrıyı sokaklarda dağıttığı için tutuklandı. Konuşmacılar ne kadar ılımlı ya da muhafazakar olursa olsun, mahkumların davasıyla ilgili olarak şehirde tüm toplantılar yasaklanmıştır.
Bu arada Yüzbaşı Black New York’ta, Amerika’nın en önde gelen anayasa avukatlarından biri olan General Pryor’un danışmanlığını yapmaktadır. Hata emri için Birleşik Devletler Yüksek Mahkemesi’ne başvuracaklar. Bu karar Yüksek Mahkeme’nin herhangi bir yargıcı tarafından verilebilir ve ardından tüm dava incelenmek ve yeni bir yargılama yapılıp yapılmayacağına karar vermek üzere Mahkeme’nin önüne gelebilir. General Pryor’a göre, kayıtların kullanılması aşağıdaki Mahkeme tarafından savunma avukatlarına reddedilmiştir – bu reddedişin emsali yoktur. Eğer emir kabul edilirse, infaz 11 Kasım’da gerçekleşemez. Yüksek Mahkeme’nin yeni bir duruşma yapılmasına karar vermesi mümkün olsa da, bunun pek olası olmadığını düşünüyoruz. Bu durumda, bu kişilerin daha önce mahkum edildikleri gibi bir kanıtla suçlu bulunmaları imkansızdır. Her durumda, merhamet ayrıcalığının kullanılması için Illinois Valisi Oglesby’ye nihai bir başvuruda bulunulabilir. İngiltere’de işçi sınıfı, toplantılar düzenleyerek ve bu adamların adli cinayetini protesto eden ve yeni bir yargılama talep eden kararlar alarak Amerikalı kardeşlerinin elini güçlendirebilir. Bu tür kararlar mümkün olan her işçi toplantısında kabul edilirse, her Radikal Kulüp konuyu ele alırsa, kulüpler bir bütün olarak konuyu ele alırsa; ve bu kararların kopyaları (I) Leader, New York; (2) Supreme Court, Washington; (3) General Oglesby, Illinois Valisi; (4) Central News, Londra; (5) bunları eklemesi muhtemel herhangi bir İngiliz gazetesine gönderilirse, İngiliz işçiler adaletin yerini bulması için ellerinden geleni yapmış olacaklardır. Başta Patriotic, East Finsbury, North Camberwell, Peckham Reform, Tower Hamlets Radical olmak üzere Londra’daki Radikal Kulüplerin çoğu bu konuda aktif adımlar atmaktadır. Genel olarak Radikal Kulüpler arasında bir toplantı yapılması ve bu toplantının sonuçlarının bir heyet tarafından Amerikan temsilcisine iletilmesi önerilmektedir. Bu konuda yardımcı olmak isteyen her kulüp ya da çalışanın Clerkenwell Green’deki Vatanseverlik Kulübü Sekreteri ile temasa geçmesi rica olunur. Elimizden gelen her şeyi yapmak amacıyla bu makalede bu davanın gerçeklerini kısaca anlattık.
Kaynak: The Chicago Anarchists
